سرمایه در قرن بیست و یکم از توماس پیکتی . کیفت : نو

توضیحات بیشتر

نایاب

ناشر:

مترجم: اصلان قودجانی - محسن رنانی

نویسنده:

قطع: وزیری

نوع جلد: گالینگور

زبان: فارسی

تعداد صفحات: 724

سال انتشار: 1393

نوبت چاپ: 1

وزن: 1230

مروری بر کتاب 

کتابی که پیشرو دارید یکی از پرخوانندهترین کتابهای اقتصادی دههی اخیر است. نویسندهی کتاب، توماس پیکتی بیگمان در میان اقتصاددانان سرمایهداری، برجستهترین متخصص نابرابری درآمد و ثروت، و کتاب «سرمایه در سده بیست و یکم» حاصل پانزده سال کار پیگیر پژوهشی او با همراهی و همکاری شماری از پژوهشگران در این زمینه است.

توزیع ثروت یکی از موضوعاتی است که امروز گستردهترین بحثها و مجادلات پیرامون آن جریان دارد. ما واقعآ درباره تحول تدریجی آن در درازمدّت چه میدانیم؟ آیا پویایی انباشت سرمایه خصوصی، همانگونه که کارل مارکس در سده نوزدهم معتقد بود، بهطور ناگزیر به تراکم ثروت در دست افراد هر روز کمتری منجر میشود؟ یا نیروهای تعادل بخش رشد، رقابت و پیشرفت فنّی، آنگونه که سیمون کوزنتس در سده بیستم فکر میکرد، آن را در مراحل بعدی توسعه، به کاهش نابرابری و هماهنگی بیشتر در میان طبقات سوق خواهد داد؟ ما در این باره که ثروت و درآمد از سده هژدهم تاکنون چگونه و در چه جهتی تحول یافتهاند واقعآ چه میدانیم و از این دانش و آگاهی برای قرنی که اکنون جریان دارد، چه درسهایی میتوانیم استخراج کنیم؟

اینها پرسشهایی است که من در این کتاب میکوشم به آنها پاسخ دهم. بگذارید فورآ بگویم پاسخهایی که در این کتاب آمده است ناقص و ناکامل است. اما این پاسخها بریافتهها و اطلاعات تاریخی و تطبیقی مبتنی است که بسیار گستردهتر از آن چیزی است که در دسترس پژوهشگران پیشین قرار داشته است، یافتهها و اطلاعاتی که سه سده و بیش از بیست کشور را در بر میگیرد و افزون بر این بر چهارچوب نظری جدیدی مبتنی است که درک عمیقتری از سازوکارهایی به دست میدهد که اساس این یافتهها را تشکیل میدهند، اما همیشه به نظر نمیآیند.

رشد اقتصادی جدید و پخش دانش و شناخت، توانسته است گریز از آن فروپاشی را که مارکسیسم پیشبینی کرده بود ممکن سازد؛ اما نتوانسته است ساختارهای عمیق سرمایه و نابرابری را، تغییر دهد یا به هر حال آنها را آنقدر تغییر نداده است که در دهههای خوشبینانه پس از جنگ جهانی دوم تصوّر آن میرفت. هنگامی که نرخ بازده سرمایه به طور مداوم از نرخ رشد تولید و درآمد بیشتر باشد، همانگونه که در سده نوزدهم اتفاق افتاد و کاملا محتمل به نظر میآید که در سده بیست و یکم هم دوباره همین امر روی دهد، سرمایهداری بهطور خودبهخود نابرابریهای بیضابطه و غیر قابل دفاعی را ایجاد میکند که ارزشهای مبتنی بر شایسته سالاری را که جوامع دموکراتیک بر آن مبتنی هستند، از بنیاد تباه میسازد و از میان میبرد.

با این حال راههایی وجود دارد که دموکراسی میتواند از آن راهها کنترل بر نظام سرمایهداری را دوباره بهدست آورد و این اطمینان را حاصل کند که در همان حال که آزادی اقتصادی حفظ و از واکنشهای حمایتگرانه و ملّی پرهیز میشود، منفعت عمومی هم بر منافع خصوصی اولویت و تقدم داشته باشد. توصیههایی که ما در زمینه سیاست اتخاذی در بخشهای بعدی این کتاب پیشنهاد کنیم؛ در این جهت است. این توصیهها بر درسهایی مبتنی است که از تجربه تاریخی استخراج شدهاند، تجاربی که آنچه در این کتاب پس از این میآید، اساسآ روایتی از آنها است.